مقاله مقدمات تکنولوژي

توضیحات پروژه

  مقاله مقدمات تکنولوژي دارای 34 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مقدمات تکنولوژي  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه و مقالات آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي مقاله مقدمات تکنولوژي،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مقدمات تکنولوژي :

مقدمات تکنولوژی

مقدمه:
یكی از عواملی كه برای توسعه علم در كشورهای مختلف مورد توجه قرار گرفته است، تكنولوژی آموزشی است. تكنولوژی آموزشی ابزار و روش هایی در اختیار دست اندركاران تعلیم و تربیت قرار می دهد كه آنها را برای غلبه بر مسائل و مشكلات آموزشی تجهیز می كند.

تكنولوژی آموزشی در ایران همانند سایر كشورهای در حال توسعه، پیشرفتی نداشته است. بیشتر فعالیت های تكنولوژی آموزشی كشور ما در سال های گذشته، متوجه خرید و بكارگیری وسایل گران قیمت الكتریكی و الكترونیكی سمعی و بصری شده است. نمونه ای از این فعالیت ها در خرید و ایجاد تلویزیونهای آموزشی مدار بسته یا باز، و خرید سایر وسایل آموزشی دیگر مانند انواع پروژكتورها خلاصه می شود.

به امید است كه با توجه مسئولان به این امر مهم زمینه پیشرفت سریع علم در كشور ما فراهم گردد.
چكیده
در تحولات چند دهه اخیر، بویژه در كشورهایی كه توانسته اند از نظر علوم در زمره كشورهای توسعه یافته محسوب شوند و یا در مرحله انتقال قرار گیرند، توجه ویژه به تولید علم و بهره برداری از آن مورد تاكید بوده است.

در سراسر جهان یك تردید عمومی در مورد مطلوب بودن كوتاه مدت و بلند مدت استفاده از تكنولوژی آموزشی در تولید علم وجود دارد. این تردید بصورت تكنوفیلی « دوست داشتن تكنولوژی» وتكنوفوبی « تكنولوژی گریزی» می باشد. بسیاری از افراد ادعا دارند كه اتكای فزاینده ما به تكنولوژی منجر به تخریب اجتماع می گردد، و دیگران معتقدند كه تكنولوژی جاده ای به سمت جهان رویایی می باشد. اغلب مردم آن را پذیرفته اند و با ارزش آن مواجه شده اند و آن را نه مخرب و نه رؤیا بافی می دانند.

هدف این مقاله مروری بر تاثیر تكنولوژی آموزشی در توسعه علمی است ؛ با توجه به تغییرات روز افزونی كه در آموزش رخ می دهد، مشخصه اصلی و عمده عصر كنونی ، محوریت یافتن علم و تولید و بكار گیری آن می باشد. تلاش برای تولید و توسعه علم با توانمندی و قدرتمندی كشورها در حوضه ها و عرصه های مختلف پیوند خورده است. میزان ونحوه بهره مندی از علم از موضوعات و چالش های بسیار اساسی دولت محسوب می شود. بدین سان آینده كشورها و توسعه یافتگی آن ها با تولید علم و بسط و بهره مندی آن كاملاً متبط است و برتری كشورها نسبت به هم، به علم و نتایج و كاربردهای آن بستگی دارد. تردیدی نیست كه به كار گرفتن طرق جدیدتر و بهره مند شدن از فواید تكنولوژی آموزشی و روش های نوین بستر مناسبی برای تولید علم و توسعه آن فراهم می آورد.

در این مقاله پس از اشاره به تعریف تكنولوژی آموزشی و جهت گیری های فعلی آن، شاخص های اساسی علم، اهداف تكنولوژی آموزشی، اصول انتخاب رسانه های آموزشی و انتقال و توسعه ی تكنولوژی مورد توجه قرار گرفته است.

تكنولوژی
واژه تكنولوژی مركب است از واژه یونانی (Tcekne) و (logic) كه فن شناسی ترجمه شده است.(tekne) در برابر (Arke)است.این تمام آن چیزهائی است كه از قدیم در زندگی انسان وجود داشته است.درحالی كه (Tekne) در زبان یونانی به معنی فن و هنر است. یعنی چیزهایی كه از قدیم وجود نداشته و توسط بشر بر طبیعت افزوده شده است.
به بیان دیگر، بشر در برابر محیط طبیعی، محیط فنی را به وجود آورد كه مصنوع دست و مغز اوست. Loge از Logos آمده و معنی آن عقلی است كه بر جهان و تكامل آن حاكم است.
تكنولوژی یعنی شناخت راهها و روش های كار و عمل.
تكنولوژی عبارت است از دانش و مهارتهای لازم برای تولید كالا و خدمات كه اصل قدرت فكری و شناخت انسان و تركیب قوانین موجود طبیعت می باشد.
تكنولوژی هر ابزار یا روش، محصول، فرآیند، تجهیزات فیزیكی و یا روش های انجام یا ساخت است كه به وسیله آن قابلیت های بشری توسعه می یابد.
تكنولوژی عبارت است از مكانیزم، دانش یا فرآیندی كه برای تبدیل ورودی ها و خروجی ها به منظور ارتقای قابلیت های افراد، گروههای كاری و سازمان ها به كار می رود.
تكنولوژی مفهومی است كه به وسیله آن محصولات و یا خدمات اعم از ملموس و غیر ملموس، در بازار، تولید و عرضه می گردند.

تكنولوژی عبارت است از مجموعه ای از فرآیندهای فیزیكی، روش ها و فنون، ابزار و تجهیزات، ماشین آلات و مهارتهایی كه توسط آنها كالایی ساخته می شود و یا خدماتی ارائه می گردد.

تكنولوژی آموزشی
یكی از عواملی كه برای مقابله با مسائل و مشكلات آموزشی در كشورهای مختلف مورد توجه قرار گرفته است تكنولوژی آموزشی است. تكنولوژی آموزشی ابزار و روش هایی در اختیار دست اندركاران تعلیم و تربیت قرار می دهد كه آنها را برای غلبه بر مسائل و مشكلات آموزشی تجهیز می كند.

تكنولوژی آموزشی بر رویكرد عملی در تدریس و یادگیری و بهره گیری از روشهای تكنولوژیكی و علمی مناسب و استفاده از یافته های روان شناسی، جامعه شناسی، زبان شناسی، دانش ارتباطات و سایر زمینه های وابسته، دلالت دارد. این دانش تلاش می كند تا اصول مدیریت هزینه – اثر بخشی و كارایی را مورد توجه قرار دهد و از منابع انسانی و غیر انسانی در آموزش استفاده كند.البته باید توجه داشت كه تكنولوژی آموزشی به عنوان یك مفهوم، الزاماً دلالت بر استفاده ازماشین در آموزش نیست بلكه آنچه امروز از این مفهوم، استنباط می شود مشتمل بر توسعه، كاربرد و ارزشیابی سیستم ها، تكنیك ها و مواد كمك آموزشی در زمینه یادگیری است.

تكنولوژی آموزشی مجموعه روشها و استراتژی هایی است كه با دیدی سیستمی به تجزیه و تحلیل برنامه های آموزشی می پردازد و پس از یافتن مشكلات و علل آن ها برای رفع موانع و حل معضلات راه حل ارائه می دهد.

در نتیجه آنچه تا كنون گذشت، تكنولوژی آموزشی مجموعه نظریه ها، روش ها و دستورالعمل هایی است كه در طراحی، اجرا، ارزشیابی و حل مشكلات برنامه های آموزشی به كار گرفته می شود. تكنولوژی آموزشی در مقام علمی كاربردی و تلفیقی خود را در چهارچوب هیچ دیدگاه و حتی هیچ یك از حیطه های خاص علوم محدود نمی داند، زیرا این ویژگیهای علوم كاربردی است كه از حاصل دست آوردهای سایر علوم برای هدف خاصی بهره جویند و همیشه بر دامنه كاربرد و تاثیر خود بیفزایند.
جی آرگاس تكنولوژی آموزشی را ((طراحی سازمان یافته واستقرار یك سیستم فراگیری كه از مزایای روش های نوین ارتباط جمعی، ابزار و وسایل بصری، سازمان بندی كلاس و روش های جدید تدریس بهره گیری می كند))، می داند.
جیمز براون تكنولوژی آموزشی را «طراحی، اجرا و ارزشیابی سیستماتیك تمامی فرآیند یادگیری و تدریس بر اساس هدفهای مشخص و نتایج تحقیقاتی در زمینه های یادگیری و ارتباط و همچنین به كارگیری مجموعه ای ازمنابع انسانی و غیر انسانی به منظور ایجاد آموزش موثر» می داند. و ریچموند تكنولوژی آموزشی را «به كاربستن سیستماتیك اطلاعات علمی در موقعیت یادگیری» می داند.
مراحل تكوین تكنولوژی آموزشی
شاید انجام تعریفی دقیق در مورد تكنولوژی چندان مطلوب نباشد، زیرا بعضی ها معتقدند كه این كودك هنوز به دنیا نیامده است، تا چه رسد به اینكه، سر و صدا داشته و یا به سن رشد رسیده باشد، با این حال عده زیادی معتقدند كه تلاشهای آموزشی با صراحت هر چه بیشتر وجود دارد، و می توان تولد آن را سال 1945 م، یعنی سال انتشار اثر معروف اسكینر به نام «علم یادگیری وهنر تدریس»دانست. تولد تكنولوژی آموزشی را به سه گروه یا سه دوره تقسیم می كنند:
نخستین دوره: ما قبل تاریخ تكنولوژی آموزشی
یعنی تمام وقایعی كه در این زمینه، پیش از نیمه اول سال 1950 اتفاق افتاده است.
دومین دوره: یا دوره كودكی این علم
كه زمان انتشار اثر معروف اسكینر در سال 1945 می باشد كه تا سال 66 ادامه پیدا می كند. این دوره عصر طلایی آموزش برنامه ای نام دارد و هنوز هم در این دوره واژه تكنولوژی آموزشی به گوش نمی خورد.
سومین دوره: (عصر حاضر)
كه دوره تكامل این علم است و از سال 1966 آغاز شده و همچنان ادامه دارد و در همین دوره است كه تكنولوژی آموزشی نتایج مطلوب خود را نشان داده است.
تكنولوژی آموزشی در ایران
تكنولوژی آموزشی در ایران همانند سایر كشورهای در حال توسعه، پیشرفتی نداشته است.بیشتر فعالیتهای تكنولوژی آموزشی كشور ما در سال های گذشته، متوجه خرید و بكارگیری وسایل گران قیمت الكتریكی و الكترونیكی سمعی و بصری شده است. نمونه ای از این فعالیتها در خرید و ایجاد تلویزیونهای آموزشی مدار بسته یا باز، و خرید سایر وسایل آموزشی دیگر مانند انواع پروژكتورها خلاصه می شود.

در گذشته در بعضی از مدارس ایران نسبت به ایجاد آزمایشگاههای علوم، شیمی، فیزیك و زیست شناسی اقداماتی به عمل آمد. اما این آزمایشگاهها به علل بی توجهی در فعالیتها و ارزشیابی از كار معلم و دانش آموز و كمبود وسایل آزمایشگاهی و مهارت كافی و عدم اعتقاد به كاربرد این مواد هنوز هم نا موفق باقی مانده است. درسال 1311 كه مسئولیت تربیت دبیر كشور به دانشسرای عالی محول شد، برای نخستین بار دروسی از قبیل آموزش و پرورش و فلسفه آن، روانشناسی تربیتی در برنامه های تحصیلی دانشجویان گنجانده شد.

در سال 1341 اداره ای به نام اداره آموزش فعالیتهای هنری و سمعی و بصری به وجود آمد كه بعداً به واحد مستقلی به نام دفتر آموزش سمعی و بصری تبدیل شد. توجه به اهمیت استفاده از فیلم های آموزشی در سطح جهانی، انگیزه ای بود كه به پیروی از آن وزارت فرهنگ نسبت به تشكیل جشنواره های بین المللی اقدام كند.كه از سال 1343 به بعد تعدادی از این جشنواره ها در ایران برگزار شده است. این فعالیتها همچنان ادامه داشت تا اینكه با ایجاد مراكز تربیت معلم در دانشكده های علوم تربیتی در ایران برنامه های درسی جدید تحت عنوان «وسایل كمك آموزشی» در خصوص معرفی نرم افزارها و سخت افزارها و امور سمعی و بصری برای دانشجویان در نظر گرفته شد، و بعد از آن بود كه همگام با این تحول نیاز به خرید وسایل آموزشی از خارج افزون شد و مراكز آموزشی بدون مطالعه به این امر اقدام نمودند.

مشكلات روزافزون آموزشی، مسئولان تعلیم و تربیت مملكت را بر آن داشت تا برای نخستین بار در سال 1343 اقدام به تاسیس تلویزیون آموزشی كننده كه در سال 1350 مقارن با تغییر نظام آموزشی كشور، كارخود را با پخش نوارهای درسی شروع كرد.تلویزیون آموزشی در سال 1352 فعالیت خود را با پخش دروس سالهای اول، دوم و سوم راهنمایی تحصیلی آغاز نموده ولی متاسفانه این سازمان علیرغم توفیقاتی كه بدست آورد، به خاطر عدم تخصیص بودجه كافی برای ادامه فعالیتهای

خود و مواجه شدن با مشكلات تعمیر و تعویض قطعات تلویزیونهای مدارس و مراكز خودش و همچنین رو به رویی با كار شكنی های سازمان تلویزیون عمومی كشور از ادامه كار خود بار ماند. اگر چه اكنون درحدی محدود در یكی از برنامه های سراسری تلویزیون (شبكه دوم) برخی مواد درسی بدون برنامه ریزی و ارزشیابی پخش می شود، ولی در حقیقت می توان گفت كه «كشور ما در حال حاضر فاقد تلویزیون آموزشی است».
ازسال 1357 به بعد طبق مصوبات ستاد انقلاب فرهنگی، رشته تكنولوژی آموزشی درسطح كارشناسی در دانشكده های علوم تربیتی دانشگاههای تهران، اهواز، تبریز دایر شد و هدف كلی این بود كه تكنولوژیستهای فارغ التحصیل بتوانند در كلیه مدارس كشور و یا در فعالیتهای برنامه ریزی درسی و آموزشی مشغول به كار شوند. در سالهای اخیر انتشار مجلات آموزشی و كمك آموزشی مانند مجلات رشد معلم همراه با رشد تكنولوژی، و فصلنامه تعلیم و تربیت، مجلات رشد تخصصی، ترجمه و تالیف كتابهای جنبی آموزشی، جمع آوری و نگهداری رسانه های ساخته شده توسط معلمان و دانش آموزان رونق یافته است.همچنین شركت صنایع آموزشی اقدام به تولید برخی از وسایل آموزشی می نماید.
به علت فعالیتهای تكنولوژیستهای كشور، مسئولان تعلیم و تربیت به مفاهیم صحیح تكنولوژی آموزشی تاحد زیادی پی برده اند. به طوری كه هم اكنون برخی از رشته های علوم انسانی (فوق لیسانس) درسی در زمینه تكنولوژی آموزشی دارند. اگر چه اخیراً در كشور ما فعالیتهای زیادی در زمینه های مختلف تكنولوژی آموزشی صورت گرفته است.

ولی هنوز برای اكثر مردم و حتی طبقه فرهنگی كشور مفهوم صحیح تكنولوژی آموزشی بطور كامل روشن نشده است، و این خود یكی از مشكلات عمده در راه رشد لازم و مورد نظر در امر آموزش صحیح می باشد.
اهمیت تكنولوژی آموزشی

شك نیست كه امروزه بكارگیری تكنولوژی آموزشی پیشرفته كارایی و بازدهی تعلیم و تربیت را به مراتب افزایش داده و رنج و زحمت كار را بسیار ناچیز ساخته است.

تكنولوژی آموزشی به عنوان ابزار موثر، كار انتقال تجارب و یافته های علمی را تسهیل ساخته و بدون شكل شتاب روز افزون و غیر قابل انتظار بشر در علوم و فنون، خصوصاً در دهه های اخیر، مرهون شناخت و استفاده از متدهای جدید و شیوه های تازه و بكارگیری ابزارهای آموزشی مدرن می باشد.

باتوجه به هدفها و روشهایی كه تكنولوژی آموزشی برای حل مشكلات آموزشی و افزایش كیفیت آموزشی در نظر گرفته است، دیگر نمی توان آن را مترادف با كاربرد وسایل و ابزارهای كمك آموزشی دانست، بلكه تكنولوژی آموزشی مفهومی بسیار گسترده را در بر می گیرد كه می توان آن را «مجموعه روشها، تكنیكها و وسایلی دانست كه برای تسهیل یادگیری و افزایش كیفیت آموزش طراحی و اجرا می شود».

مفهوم علم
علم به معنای «كسب معلومات به صورت سیستماتیك وتنظیم یافته»، گرچه تعاریف بسیار زیادی می توان برای علم قائل شد. بعضی ها علم را به معنای «ایجاد خلاقیت»، برخی دیگر به معنای «یك نوع فعالیت فكری واجتماعی» وگروهی علم را یك «تحول فرهنگی» دانسته اند.
مترادف كلمه علم در زبان انگلیسیScience است، این كلمه را برای اولین بار ویلیام وول در سال 1833 به كار برد.
علم در بستر پر فراز ونشیب تاریخ ودر آمیزش انسان با طبیعت واز تفكر انسان و پاسخگویی به نخستین چرا، چگونه وكجا، تولد یافته و در همین بستر روبه تكامل و توسعه نهاده و نیازهای روز افزون جامعه را پاسخ گفته است. در هر جامعه و در هر زمانی كه به علم بهای بیشتری داده شده، ریشه های خرافه پرستی، توسعه نیافتگی و فقر خشكیده است، زیرا كه هر سه عامل یاد شده ریشه در جهل دارند.
تاریخ علم چنانچه به انباشته شدن تدریجی راه و رسم ها و تلطیف كمی روشهای عملی در مطالعه طبیعت محدود گردد، تنها علم عصر حاضر معتبر می شود و دستاوردهای علمی تمدنهای گذشته از نظر علم جدید می بایست مورد ارزیابی قرار گیرد. حال آنكه علم به عنوان فرآیند اجتماعی در تمدن ها و جوامع گوناگون وجود داشته است.
مفاهیم توسعه
اصطلاح توسعه به معنای امروزی آن به طور فراگیر پس از جنگ جهانی دوم مطرح شده است. واژه توسعه در لغت به معنای خروج از «لفاف و پوشش» است. در قالب نظریه نوسازی، لفاف همان جامعه سنتی و فرهنگی و ارزشهای مربوط به آن است كه جوامع برای متجدد شدن باید از این مرحله سنتی خارج شوند.28
تمایل ملتها برای نیل به رفاه و آبادانی همراه حفظ هویّت و كرامت انسانی ریشه در تاریخ دارد.این امر در دهه های اخیر تحت عنوان «توسعه»مطر ح شده است.دانشمندان علوم اجتماعی از توسعه تعاریف متعددی ارائه كرده اندكه در ذیل چند نمونه از آنها آمده است:
الف) از نظرتودارو:«توسعه را باید جریانی چند بعدی دانست كه مستلزم تغییرات اساسی درساخت اجتماعی، طرز تلقی عامه مردم ونهادهای ملی ونیز تسریع رشد اقتصادی ؛كاهش نابرابری وریشه كن كردن فقر مطلق است.»
ب) توسعه به معنای ارتقاء مستمركل جامعه و نظام اجتماعی به سوی زندگی بهتر و یا انسانی تر است.برای درك معنای درونی توسعه باید حداقل سه ارزش اصلی به عنوان پایه فكری و رهنمود عملی در نظر گرفته شود. این ارزشهای اصلی عبارتند از: معاش زندگی، اعتماد به نفس و آزادی كه نمایانگر هدفهای مشتركی است كه به وسیله تمام افراد و جوامع دنبال می شود.
ج) توسعه را می توان مجموعه فعالیتهایی برای هدایت درجهت ایجاد شرایط مطلوب زندگی براساس نظم ارزشی مورد پذیرش جامعه تعریف كرد.پس توسعه طیفی از تغییرات به هم پیوسته در جهت تامین نیازهای رو به گسترش جامعه است وبه عبارت دیگر توسعه فراگردی است كه شرایط زندگی نامطلوب را به مطلوب تبدیل می كنند.
د) توسعه فرایندی است كه موجب رشد كمی تولیدات كالا و خدمات می شود و در روند آن پدیده های ناباب اجتماعی (نظیرفقر ومحرومیت یا بی سوادی وغیره)از بین می روند و ضمن حصول استقلال اقتصادی و تقویت بنیه مالی ومادی جامعه، تحقق عدالت اجتماعی، ترقی فرهنگی، علمی و فنی صورت می پذیرد.

ه) توسعه به فراگردی گفته می شود كه درآن جامعه از وضع نامطلوبی متحول می شود. این فراگرد تمامی نهادهای جامعه را در بر می گیرد وماهیت آن اساساً آن است كه توان و ظرفیت بالقوه جامعه به صورت بالفعل درآید. به عبارت دیگر در فرایند توسعه، استعدادهای سازماندهی جامعه از هرجهت بارور و شكوفا می شود، چه از نظر اقتصادی وچه از نظر اجتماعی فرهنگی و سیاسی.

و) توسعه مجموعه فعالیتهایی است كه جامعه را به سوی زندگی بهتر ومتوازن جمعی و فردی و تامین نیازهای افراد جامعه در جهت خیر وصلاح آنان، سوق می دهد.

پس توسعه را مسیری برای تحقق عدالت در استفاده از مواهب طبیعی، روابط اجتماعی وامكان رشد افراد در كلیه وجوه انسانی تعریف می كنیم وتلاش برای آن را بارمسئولیتی بردوش افراد جامعه تا با سلطه بر طبیعت در حد توان به كار وكوشش بپردازند.

علم و توسعه
بشرهمیشه به دنبال پیشرفت و ترقی بوده است. این گونه نیست كه بتوان زمان خاصی را برای رشد و پیشرفت انسانها قائل شد. توسعه از زمانی مطرح شد كه عنصر علم به پیشرفت اضافه گردید. ما می توانیم پیشرفت و ترقی سنتی بشر را با لغت علم جمع كنیم و بگوییم كه این معنای جدید پیشرفت است. توسعه یافتگی كه در یكی دو قرن اخیر در دنیا مطرح شده است با مقوله علم، جامعه علمی، رفتار علمی، تصمیم گیری علمی و حكومت مبتنی بر علم گره خورده است. بنابراین اگر ما

بخواهیم تعریف نوینی از توسعه یافتگی ارائه بدهیم این است كه با علم جامعه را مدیریت كنیم و بر اساس آن تصمیم بگیریم. برهمین مبنا اگر بخواهیم عقب ماندگی را تعریف كنیم قاعدتاً باید آن روی دیگر سكه را ببینیم و آن اینكه جامعه ای كه با علم و فكر آشنا نیست و نهادهای اجتماعی، فرهنگی و سیاسی آن با علم هماهنگ نیستند، آن جامعه به طرف عقب ماندگی و ركود حركت می كند.

برای دریافت پروژه اینجا کلیک کنید