مقاله تعيين مناسب ترين حد بهره برداري مجاز گونه Stipa hohenackeriana (مطالعه موردي: مراتع استپي خشکه رود ساوه)

توضیحات پروژه

  مقاله تعيين مناسب ترين حد بهره برداري مجاز گونه Stipa hohenackeriana (مطالعه موردي: مراتع استپي خشکه رود ساوه) دارای 9 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تعيين مناسب ترين حد بهره برداري مجاز گونه Stipa hohenackeriana (مطالعه موردي: مراتع استپي خشکه رود ساوه)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه و مقالات آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي مقاله تعيين مناسب ترين حد بهره برداري مجاز گونه Stipa hohenackeriana (مطالعه موردي: مراتع استپي خشکه رود ساوه)،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تعيين مناسب ترين حد بهره برداري مجاز گونه Stipa hohenackeriana (مطالعه موردي: مراتع استپي خشکه رود ساوه) :

تعداد صفحات:9
چکیده:
یکی از معضلات مراتع مناطق خشک بهره برداریهای بی رویه و چرای بیش از حد می باشد که موجب وارد آمدن صدمات بسیاری به گیاهان شده و امکان زاد آوری وبقاء را در گیاهان مرغوب مرتعی از بین برده است. این پژوهش بمنظور تعیین حد بهره برداری مجاز گونه دایمی و خوشخوراک Stipa hohenackeriana در سایت خشکه رود ساوه انجام گردید تا با شناخت آن از نابودی پوشش گیاهی، خاک و کاهش منابع آب در مراتع خشک جلوگیری شود. در این بررسی سه شدت برداشت 25 ، 50 و 75 درصد با حالت بدون برداشت (شاهد) بعنوان تیمار های آزمایش بمدت 3 سال مورد مقایسه قرارگرفتند. نتایج نشان داد که اثر سال، شدتهای مختلف برداشت و اثر متقابل آنها از لحاظ آماری در سطح یک درصد معنی دار می باشد. مقایسه میانگین اثر شدت های مختلف برداشت با آزمون دانکن بر روی میزان تولید این گونه نیز از لحاظ آماری اختلاف معنی دار داشت و بیشترین میزان تولید در تیمار شاهد و کمترین میزان آن در شدت برداشت 75 درصد بود. همچنین نتایج نشان داد در سالی که بارندگی ببشتر از سایر سالها بوده (1388) میزان تولید این گونه نیز افزایش یافته است. از طرف دیگر مشاهدات نشان داد قدرت و شادابی و ارتفاع در پایه های شاهد و 25 درصد برداشت بهتر و بیشتر از سایر تیمارها بوده است. با توجه به نتایج حاصل می توان بیان کرد که چرای دام تا 25 درصد ضامن بقای گونه Stipa hohenackeriana در این منطقه و مناطق مشابه خواهد بود و بر قدرت و شادابی گیاه نیز تاثیر منفی نخواهد داشت.

برای دریافت پروژه اینجا کلیک کنید